Nowe życie skrzyni i trochę wstydu...

 O wstydzie może trochę więcej ..., bo i powód ku temu mam.

Przeglądając zdjęcia do wpisu o naszym krótkim wyjeździe nad morze, cofnęłam się rok wstecz...

o TUTAJ.

Nie mogłam uwierzyć, że minęło tyle czasu, odkąd przywieźliśmy skrzynię i postanowiłam trochę ją przerobić. Rok prawie! Rok bez kilku dni! ROK! 

Przez rok patrzyłam na skrzynię, myślałam jak z nią postąpić, aby nie zaszkodzić i palcem nie kiwnęłam.

Podczas gdy koleżanki blogowe, nie dość tego, że potrafią kilka ciekawych wpisów w ciągu tygodnia umieścić, nie wspominając o tych, które zadziwiają swoją pomysłowością i zaskakują naprzemiennymi fotografiami: "inspiracja", "realizacja", "inspiracja", "realizacja"...

...ja nadal patrzyłam i myślałam na drewniany obiekt zawierający w sobie potencjał. :)

W końcu przyszła fala wstydu.

Zabrałam się do zdzierania, przecierania papierem, gruntowania i malowania.

W duchu obiecałam sobie poprawę.

Oto efekt:

 Niedociągnięcia, to właściwie resztki taśmy ochronnej, której jeszcze nie udało mi się zedrzeć do końca, 

ale cóż - tak długo zwlekałam z pracą, że wykonania kilku pamiątkowych zdjęć już doczekać się nie mogłam. :)

 Dla przypomnienia. 

STAN PRZED:

Znaleźli się oczywiście tacy, którzy mojego entuzjazmu nie podzielają

i - nieładnie powiem - "opierniczyli" mnie za zepsucie przyzwoitego mebla dziecięcego. :)

Trudno.

Chłopcy przynajmniej są zadowoleni, że mazać po nim mogą do woli. :)

Do następnego !
Serdecznie dziękuję za odwiedziny!